Kate Tempest - ballad of hero

afro dergisi-sayı 4,5

afro Satış Noktaları

İstanbul: 
Fatih: Ağaç ve İnkılab Kitabevleri, Dylemi Sahaf
Taksim: Ana Kitabevi, Robinson 389
Üsküdar: Demlik Cafe, Kaknüs Kitabevi
Kadıköy: Sosyal Kitabevi

Ankara: İmge, Birleşik, Turhan Kitabevleri

Trabzon: Ra Kitabevi

İzmir: Yakın Kitabevi

Adana: Şadırvan Kitabevi

Uşak: Keyif Sanat Kahvesi ve Mert Kitabevi

Konya: Hüner Kitabevi

Sakarya: Xir Sahaf ve İlk Kitabevi


Diyarbakır: Don Kişot Sahaf

Muğla: Mutluluk Kitabevi

Malatya: Fidan Kitabevi

Eskişehir: Adımlar Kitap Kafe

Kayseri: Piraye Kitap Cafe

Erzurum: Birlik Sahaf

Bursa: BKM Kitabevi




Siz de dergimizi şehrinizde görmek isterseniz afrodergi@gmail.com'a mail atınız.

buçuklu sayı mı olurmuş? afro 4,5 sahnede!

ne kadar umrundayız sevgili okur, bilmiyoruz ama, senden ayrılmaya niyetli değiliz. geç de olsa, güç de olsa, her yeni sayıyla bir adım daha yaşlanmaya, şehri edebiyatla biraz daha boyamaya, ve arkamıza bakmadan ufka ışık saçmak… gibi büyük ülkü, plan, öngörü yahut dürtülerimiz, yüklenilmiş bir sorumluluk hissimiz olmadı tabi, istiyoruz ki bizim sevdiğimiz işlerden haberdar olasın, paylaşıldıkça artılan bir yerde duralım. birlikle yürüyelim.

adem.maksatsız.’ın ‘raufu öldürmek son’ şiiriyle başlıyoruz ‘gecenin dizlerine kapaklanmadığı saatlerde’ anılarının dize gelip kalemi eline aldırtıp ağlamasıyla yankılanıyor satırlar ‘nasıl olsa her şey geçiyor nehrimden’ diyor adem. ‘ölümü ölmek en kolayı’, bunu ancak kalanlar bilir. arda van yasin’le sürüyoruz ‘sanırım her şeyden’ şiiriyle ‘kent gözümüze batıyor’ vitrinlerin sunduğu yalancı renklere aldanmıyoruz, insanların gereğinden fazla güzel göründüğü bir zamanda ‘çirkinliğimi bir bıçak gibi biliyorum’  yazıyoruz. yeni bir isimle örsan gürkan aplak’la ‘kimlik no yaması’ yaşıyoruz. ‘Bey’liğime fazla yok / banka önündeyim’ diyor örsan önümüze gelen atm’ye bir şifre savurduğumuz düzende içinden çıkılamaz bir yangını ihbar ediyor bize. abdülkadir polat ‘yeni türkü’  söylüyor bu sayıda. çocukluğundan alıyor ‘hurdacının cebinde kirli paralardan bir dünya’  ve şimdisine ağlıyor kadir ‘varlıklı akrabalarının yalnız geçen bayramları’nda. ve  ‘sakıncalı karınca’ , karlı bir gece vakti bir dostu uyandırmaya gücü yetmese de, karlı bir gün’de nereye gitti bu karıncalar diye merak edenlerin cevaplarını derlemiş kadir: ‘kara saklı hayat bazen beyazdır’ diyerek.ve ismayil sakin ‘sınıflı şiir’ şiirinde ‘ayakucu dikkatiyle konuştum sizinle öğrenerek / tebessüm ki artık yüzümden sökülmüyor bile bıçakla’ dizeleriyle sınıflararası ani geçişin kurallarını haykırıyor. kate tempest’in ‘kahraman baladı’ isimli şiir çevirisiyle rümeysa sena şahbaz’a yönüyoruz: ‘savaşacaksan savaşı başlatan adamlarla savaş’ diyoruz. gayrıresmi ideolojimiz bu dize olabilir bak sevgili okur. usame söylemez ‘duşbarı’ söylüyor ‘mahalle direkleri eğitim pisteminden ayrık’ ve ‘perdesiz evlerin her zaman satılamaması’ vurguların, şiiri şehrin duvarlarına asmamız gereken gözlerimizden bir perdeyi daha indirivererek. enes malikoğlu ve ‘dizimin kanaması’  gibi türlü edebi kombinasyonlara açık ifade ile sendeliyoruz başlıkla, ‘ölüm herkeste doğaçlama’ deyip devriliyoruz. bekir türker  yazıyor sayfa ‘ankara kahr’ı. ‘bembeyeaz olurum seni görsem ama/grine bir türlü ulaşamam’ ve ‘insanlar ölemeye isimlerinden başlar’, ölümü anmadan yaşayamıyoruz, ölümü anlamadan yaşanmadığı gibi. ‘benim seninle ince bir derdim var’ üstelik ince deyince aklıma ölüme yakalı hayatlar gelir,bir de her an kesilecek nefeslerin kalpleri. bekir türker, yazdığı her dizede ayakta durmak daha da zorlaşıyor bekir’in: ‘ve domuzsun münafıkın bakışlarında’ . açıkça uyanın diyor bekir: ‘onlar rahatlamak için sana satır gösterir/ilahlarını ham yapar/ve konforlu bir sofrabaşında geğirir’.’burası senin yatağın’ şiirinde kızıyor bunları. nebuchad nezzar nez ‘’-izafiyetten zafiyete’’ sürüklüyor bizi ‘’ülkü tamer gibi olmaktan korkuyorum/bir ilmeğe manas destanı yazmaktan/ yel esse en fazla cereyan yapar/çoğumuzun coğrafyadan anladığı bu’’ diyor, dermansızlığa dayanıklı dizeler suluyor nehrimize nez. ve şiirlerimiz bitiriyor kısmını.

emir ahmet arda sahne isimli öyküsünde ‘ciddileşmeyin, ciddileşirseniz sizi yanlış anlarlar’ diyor. haydar orhan kolajın roman tekniğine tutunamayanları konu ediyor, kerem eser, şairlerde tanrı algısı inceleme yazılarına arkadaş zekai özger şiirinde tanrı algısı ile devam ediyor, trajik ve doğurucu bir yazı. adem.maksatsız. da erdem kavramıyla sinema filmleri etrafında kavga ediyor. bekir türker etmeyin abiler eleştirisinde kemal varol’un haw romanı’nı değerlendiriyor.gündeme bombe gibi düşmeyecek bir röportaj ve ardından abdülkadir polat’ın ‘neden konuşmuyorsun ’isimli anlatı-hikayesiyle kapatıyoruz sayımızı sevgili okur.

afro-4,5'ta biz kimiz?

"SİRİ"msi

DENEYSEL ŞİİRE MÜTEVAZI BİR KATKI:

Gönlünü Put Sanıp da Kıranın Kim Olduğunu Soran İbrahim-Arda Yasin Van

PART-1

PART-2

BÜYÜK BİR HATA İÇİN ZEYL

Dergicilik bir edebiyatçının en büyük hastalıklarından biridir. Bırakmak ister bırakamaz, zorlanır,sıkışır, parasız kalır ama dergiyi eline aldığında o yorgunluğu tümden kaybolur gider. Ancak bu sefer dergimizin üçüncü sayısını aldığımızda ilk iki sayımızda yapmadığımız bir hatayı yaptığımızı gördük ve başımızdan aşağı kaynar sular döküldü. Bu sayının en iyi şiirlerinden birinin başlığını yanlış yazdık. Sevgili Ali Erbil'in "Dagur Kari Filminde Yeterince Osman Konuk Olamamak" şiirinin adını "Dagur Kari Filminde Yeterince Osman Olamamak"  yazma gafletinde bulunduğumuzu üzülerek duyurmak istiyoruz.
Bundan sonra daha dikkatli olacağımızın garantisini veriyoruz ve şiirin düzeltilmiş halini 4.sayımızda tekrar yayınlayacağız.

afro

afro-3 geç geldi ama geldi!

nerelisin: afro.

çünkü: azınlık olmak zordur. bazen ötekilik ‘oluş’ değil bizzat ‘eylem’dir  diye karşılıyoruz seni  bu sayıda. konuya bir türlü giremeyen kendi dilinin bütün ötekilerine, politik film fragmanlarında kendine yer bulamayanlara, gerçek figüranlara gelsin bu sayı, neredesin? yerinden sürülen herkes neredeyse oradayız biz.

şiirlerindeki nokta atışları her cümleden yakalanacak bir adamla şiirlerimize. ikinci sayıdan hatırlayacaksınız arda van yasin’i. ‘bir kış deliliğine yaktığı ağıt’  eritir bizi, bir şiirin nasıl yakıldığını gösterir: ‘ babam mesmemur’, ‘düzgün uzamış tek dal sakalım yoktu, her şey gibi kemikleşiyordum gecede’ diyerek, yalnızlığı, soğuğu, biraz zarif biraz özel bir metin koyultuyor arada, deliliğin zirvesinde gezerken ayaklarını yerden kesmeyerek şiirinin sacayaklarını oturtmayı ihmal etmiyor. kendi hastalığına ilaç olarak şiir, şiirine de bir prospektüs yazıyor, lanet olsun bedencinin girdiği İngilizce dersleri yahut ingilizce seviyem: sevmiyem,  edasında buyuruyor şiir. ali erbil ‘amed’in ortasında kropotkin’ okuyarak ‘ve arttıkça sayılar biliyoruz, allah var’ diyor. ali erbil’de,  büyürken çocukluğunu unutmuş bir hoyrat  - hep kullanmak istemiştim- dünyaya yazılmış hora tepen şiir göreceksin. bekir’e sorsak  neden şair oldun diye: bu bir seçim değil der sanıyorum, wireless, babacan, çaycı gibi üç kelimeden şiire giden müteşekkil bir adam var: ‘’wirelessı olan babacan çaycılarda’ bilgisayarında ülkenin ruh hallerini, dokuz aylık oynarken en çok top sektiren çocuk kadar usta, sekme sekme inceliyor, inceldikçe işliyor şiir: sekme / neslimiz için kız isimleri /eslem, berra, zeynep, nur, betül, meryem: /temiz, saf, aslında başka bir isim olan saliha, tokalaşmamayı radikallik sayan instagram kullanıcısı başörtülü anime ilerdeki helalim anlamında’’. bekir’i belki anlatırdım ama bu şiiri: ‘hayır, anlatamadım’. afro’ya ikinci sayıda giriş yapan abdulkadir polat bu sayıda ‘giriş kat’ ve ‘sermest’le şiir mücadelesine davam diyor, davam demese devam derdi şiire deva anlamında. ‘yokluğu hissedilmez var öyle babalar, okula ara verip para biriktiren çocuklar’ dizesi giriş kattan intihar sebebi, ‘aramızda tarih yok her buluşmamız milat’ dizesi de sermest’ten bir yaşamak güzeldir örneği. abdulmuhsin sönmez ‘aradım açmadın galiba meçhuldün’ şiirinde ‘uluorta soyulmuyor dil’ ve ‘ışıklar ne kadar hızlı yürüyor bugün’ diyerek bilinen kelimelerle bilinmeyen yerlere götürüyor bizi. enes malikoğlu  ‘’başında tc var diye yıllardır trene binmedim / şaka şaka inşaat var o kadar cesur değilim’’ deyip düşüncelere düşürüyor okuru. o kuru bakışlarıyla bir imkansızlıktan bakan tarihe fırça kayıyor da olabilir, sürüyor da. kuşlar ölürse yere düşer diyordu ah muhsin ünlü, adem.maksatsız.’ın ’ kuş intiharları üzerine’yi okumlarken  aklıma getiremeden edemedim. adem. ‘kulağını kessen nerde toplanır kan’ diye sarsarak başlıyor çığlığına, ikinci şiirinde bir alay metodu birleştirmiş olayları, ‘putlar soğuklarda kırılır’. halid metin, ‘’Yusuf ve kuyusu ve Eyüp ve karısı’’ ismini verdiği ‘’eskimiş şiir’’inde kelimelerin soğuk geçirmemek için sık dokunmuş anlamlarına sığınmış. ömer faruk özkılınç ise ‘’kuş mezarları’’nda ben bu kadar güzel şiirsel toplumsal eleştiri duymayı hep istedim: ‘Çok sınav oluyoruz çünkü kimse / Kimseye inanmıyor’ diyor.

şiirler, bu kadar.

süleyman unutmaz abi’yle yapılan röpotaj, bekir türker’in aslı serin eleştirisi, mert erçetin’in ‘kötü bir romansı:sünepe’si, adem.maksatsız.ın ‘komşum  hitler,  ben ve tiyatromuz’u, afro 3’ü besleyecek incelemeler..

sonra ezgi mermerin hikayesi çıkıyor karşımıza: ‘ayna, palto, gözler ve sevmek’ ve mert erçetin’in mazhar’ı.sonrasında bekir’in hızına yetişilemeyen dünyanın şiiriyle uğraşan insanların şiir yaklaşımlarını pratik ve teorik alt başlıklarıyla ‘şiir üreticisinin dağınıklığı, yediği haltlar ve çaresizliği’ isimli denemesiyle bir  derdini paylaşmayı deniyor bizimle. rümeysa sena şahbaz bir incelemeyle aramızda bu sayıda: ‘şarkıları kendine olan adam ve arzunun cisimleşmesi’. adalet ağaoğlu’nun fikrimin ince gülü eseri’ne serin bir bakış sunuyor. ve son olarak mert öztürk ‘’hala havlıyor köpekler ‘’ diyor, ve afro 3’ün arka kapağıyla buruştuyor  sayfamızı…

afro-3'te biz kimiz?

KÜRDÜN SADECE RÜZGÂRI VAR-Mahmud Derviş

                                                                                                       -Selim Berakât’a-

Kürt, onu ziyaret ettiğim zamanı hatırlıyor; akşam yemeğini…

 “Benden sana!” diyerek onu süpürgeyle uzaklaştırdığını.

Dağlar yine aynı dağlar. Ve votka içiyor

tarafsız bir hayalde kalmak için: Ben

mecazımda yolcuyum ve yoldan çıkmış turnalar

ahmak kardeşlerim. Ve silkeliyor gölgeleri

kimliğinden: Kimliğim dilimdir. Ben… Ben.

Dilimden ibaretim ben. Dilime sürgünüm ben.

Ve Kalbim bir Kürt cemresidir mavi dağlar üzerinde.. /

Lefkoşa kasidesinde derkenardır.

Diğer bütün şehirler gibi. Yönleri taşıyan

bir bisiklette. Ve dedi ki: Bana düşen son

yere yerleşeyim. Böylece boşluğu seçti ve uyudu.

Cinler kelimelerini işgal etti edeli düş görmedi.

[Kelimeleri adaleleridir. Adaleleri kelimelerinindir]

Düş görenler dünü kutsarlar ya da altın yarınların  

kapıcısına rüşvet verirler. Ne yarınım var benim

ne dünüm var. İşte şuracık

beyaz alanımdır benim. /

Onun evi horoz gözü gibi temizdir..

Saçlar gibi dağılmış olan aşiret reisinin

çadırı gibi unutulmuş. Eğirilmiş yünden

bir seccade. Aşınmış sözlük. Aceleyle ciltlenmiş

kitaplar. Kahvehane hizmetkârının

iğnesiyle işlenmiş yastıklar. Kuşları ve

domuzu boğazlamak için bilenmiş bıçaklar.

Porno filmleri. Belagate muadil diken demetleri.

Kiralanabilir bir balkon. İşte tam burada Türkler ve

Yunanlılar rol değiştirir sövüp saymada.

Bu hem benim tesellimdir hem kara bir şakanın

sınırlarında nöbet bekleyen askerlerin tesellisidir.. /

Üzerinde uzlaşılmıştır, bu yolcu yolcu değildir..

Kuzey güneydir, doğu batıdır serabın içinde.

Rüzgârların çantaları yoktur, görevi yoktur tozun.

Sanki özlemini kendi dışına gizler, şarkı da söylemez…

Akasya ağacının gölgesine sığındığında yahut saçlarını

hafif bir yağmur ıslatırken şarkı söylemez…

Bilakis, kurda yalvarır, kapışmaya çağırır:

Gel ey köpek oğlu, bu gecenin davulunu çalalım

ölüleri uyandırıncaya kadar. Çünkü Kürtler

hakikatin ateşine yaklaşıyorlar, sonra

şairlerin kelebeği gibi yanıyorlar/

Anlamlardan ne istediğini biliyor. Hepsi

saçma. Tuzakları vardır kelimelerin,

çelişiği bir saçmayı avlamak için.

Kelimelerin bekâretini bozar ve sonra

bakir olarak sözlüğüne döndürür.

Alfabenin atlarına kuruntu verip

koyunlar gibi tuzağına düşürür,

dilin kemiğini sıyırır: Kayboluştan intikam aldım.

Sineklerin kardeşlerime yaptığını yaptım.

Yakalanmış av gibi kalbimi pişirdim.

Asla istediğim gibi olamayacağım.

Yeryüzünü bir kasideden daha az ya da daha çok sevemeyeceğim.

Kürde içinde barındığı ve içinde barınan

rüzgârdan başkası yok.

Ve bağımlı olduğu ve kendisine bağımlı olan

eşyanın ve yeryüzünün sıfatlarından arınmak için…/

Meçhul seslenirdi:  Ey özgür oğlum!

Ey sonsuz bir kazanın kepçesi! Eğer

babanı asılı görürsen göğün ipinden indirme,

ve onu senin harika marşının pamuğuyla kefenleme.

Onu gömme ey oğlum, rüzgârlar Kürdün

Kürde vasiyetidir sürgününde ey oğlum…

Etrafımda çok kartal var ve senin etrafında

geniş Anadolu’da.

Cenazem gizli, sembolik, dumanı al

kaderlerine doğru ve çek! Senin göğünün ilk katını

sihirli sözlüğüne. Ve uyar zehirlenmiş yaralı umudunu

O bir vahşidir sense şimdi .. Sen şimdisin. Özgür bir hurafeci,

Ey kendinin oğlu, sen azadesin

babandan ve isimlerin lanetinden../

Dille galebe çaldın kimliğe

Kürde dedim ki, dil ile intikam aldın

kaybolmuşluktan

Dedi ki: Çöle yürümeyeceğim.

Dedim ki: Ben de…

Ve rüzgâra doğru baktım /

-          Akşam kör oldun

-          Akşam kör oldu!

Mahmud Derviş

Çeviri: Mehmet Algan

afro-2 geldi sen nerdesin?

gündemin, haber bültenlerinin, gazetelerin, son dakikaların ve komploların sana verdiği yetkiye dayanarak uzaklaştığın her neyse ona doğru gitme isteği, evet, aynı duyguların senden önceki fakat senden farklı olmayarak belki, senden haberdar olmayıp seni de düşünen, ama yalan söylemek güzel konuşmaktan kötüdür, sevgili okur, sana söyleyecek güzel yalanlar bulmaya çalışmadık.

işimize değil içimizden geldiği gibi, dergi raflarını karpuz sergisine benzettiğimiz günden beri, bir lükse büründük. yanacaksak birlikte yanacağız. edebiyat gözlerin lüküsüdür.

kararsız adımlarının seni bıraktığı yerde ellerinin kaderine yaslandığın bir akşam öncesi ‘şimdi hangi dergiyi alsam iyi gelir’ dediğinde, bütün dergilerin bir anda aynılaşması kaçınılmazdır. afro, seni, sert bir giriş karşılayacak. dikkat et. misafir ağırlamayı ve  olmayı bilen yerdesin. şimdi dergiyi açtın. sert kapağın ardında daha sert giriş’le karşıladık seni. sonra ilk şiir, arda yasin van, dizelerine, kendinden kaçamayan bir adamı sakladı, bul onu,  ‘hiç bilmediğin şeylere güler gibi / bir an için senmişsin gibi’ derken. çevirdin sayfayı sevgili okur, bekir türker bir gerçeğe davet ediyor seni, tv, ‘sana kaşımı çatıyorum bakmıyorlar yüzüme / konuşmaya başlıyorum her gün kavga var evde’ diyor, evinde tv yoksa bu duruma uzaksındır ama ‘evlat ancak öldüğünde devletten daha değerli / şimdi annem ağladığında samimi mi değil mi ?’ dizesini gördüğünde gözlerinin yerinde duracağını sanmıyorum, bekir, sorsunu cevapsız bırakmıyor aslında, ilerleyen sayfalarda, kurt vonnegut’a ‘televizyon izliyorlardı, hazel’ın yanaklarından gözyaşı akıyordu fakat nedenini çoktan unutmuştu’ dedirtiyor, sabret. sağda, nebiye arı, ‘onlarla şimdi’ başlığıyla , ötekinin en uzak halini sokmuş gözümüze ‘onlar isimleri tarihe küçük harflerle asılan / onlar heykellerde bile yerleri oyulan’ diyerek ve ‘şimdi bana ne etiket vurursunuz bilemem’ deyip, tavrını da esirgemeden. çevirdin sayfayı, hugo wiliams diyaliz koğuşu’ndan sesleniyor orda, küçük bir dergi içinde uzun ama zahmetsiz bir şiirle ‘anımsamanın şoku / bunun tedavi değilde bir tür sahte iyileşme olduğunu / bir anlığına unutmuşluğunu’ diyor, biraz kendisi için hayır dua’sı ettirerek okutmayı başarıyor, Allah ömür versin hugo’ya, acaba ne kadar canı kaldı. sevgili okur, ben disiplinli bir incelemede olduğunu düşünmek istiyorum. ölümün önü öte bir yaşamdır, geride kalan gençlikten bir kare, kerem eser ve gimnazyum. delilik bir işte çıkılacak en yüksek mertebedir sevgili okur, şair akıldan bahsettiğinde bu gelir aklıma.yine geldi. ‘kendi akımını gören suyun aklı balıkla doluyor’ dendiğinde, gimnazyum’da.enes malikoğlu ‘wordün imkanlarını kullanarak’, bir ‘bakış aşısı’ yapıyor, peşisıra, ‘bu bir aşk şiiri olacak’, oluyor. Adem.Maksatsız. ismini okurken seni duraklatmış olabilir ve dikkatli bakmanı kendisine, ‘küfür sevgilime’ şiirinde. belki otomatik kapıdan kitapçıya girmeden sevgili okur, arkanda bıraktığın  kalabalığı ‘taşlaşan bir şehir azgınlığında kırardın’ ama kitaplara kaçtın ve ‘benim sana meyyalimi duymayanlara / israfile boru çaldırasım var sevgilim / bırakalım / sancısını günahına razı olmayanlar çeksin’ dedin, kıyamet kopmadan önce afro’yu edinirsen geç kalmayabilirsin. dikkat! ‘brahma’ya övgü!’ var, ‘dilimi sen kopardın brahma’ diyerek beni bir şiire bağladın Olgaç Tuba ! bu bir uzak doğu şiiri sevgili okur, bırakma ‘ışık senden gelir, gülen gözlerime bir korkuyu yerleştir Surya’, surya bize uzak sevgili okur, ellerimi bırakma, hatırla, edebiyat gözlerin lüküsüdür dedim en başta. kitapçılar sıcak olur sevgili okur, her anlamda, şimdi ne alakası var deme, ömer faruk özkılınç ‘a hesapsızca yaşama serseriliğine ayıp ediyorum / ya da ütülü gömlek garanticiliğine’ diyor, ‘politika ve gömlek’ şiirinde, kitapçılar, sıcak, okur, gündemden kaçtığın yerdesin, politikanın ve şiirin düğmelerini ilikledi gözlerin ve şiir sahnesi, abdulkadir polat’ın ‘dekor’u ile tamamlanıyor. bir şehrin başından geçeni saçlarında hissettiği kadarıyla kalemle düzeltme çabası gibi duruyor dekor ‘gözlerin elime takılarak’ diyor, elindeki yanlış anahtarla doğru kapıyı zorlamak da olabilir ‘kimsenin olmadığı yerlerde, yıldızlar üzerinde’ yahut, kendisinden para isteyen dileyicinin profesyonel yokoluşunu izlerken amatör bir ölüm kaldırır gözleri, doğru kelimeyi bulana kadar, şiirde kraşendo etkisi, ‘üstelemedi, üstü başı eski’.

kanı hızlandıran şiirler yerini düz yazılara bırakıyor artık, ufuk akbal, üç minör öykü, ‘fesleğenler’ , ‘sakin durmanın da bir sanat olduğunu’, ve ‘özcanın parmakları’, ‘hepimizin içini daha da içine büken bir hüzünle ağlamalı’ olduğunu…enes malikoğlu, Hayriye ünal’ı ağırlamaya devam ediyor bu sayıda, onur akyıl ile ‘biri benim adımı kullanarak yazmış olabilir bu şiirleri’ diyeceği bir de röportaj yapıyor. gösteri imkanı bulamayan filmlere ışık yakan başka sinema röportajı yapılıyor imre tezel ile.kerem eser ergin günçe’nin tanrı algısı’nı seçtiği dizelerle inceliyor.ezgi mermer türk çizgilerinde İtalyan esintileri –bu bir moda yazısı değildir- , alt başlığıyla, türk çizgi romanlarında İtalyan etkileri hakkında kıymetli bilgiler veriyor… mert Erçetin ‘mobeni’ ile anımsadıkça unutmayı yeğlediğimiz memnuniyetsizliklere götürüyor.murat hatip ise bizi ‘mezarlık gezmesi’ olur mu demeyin, oluyormuş.ferdi amca ‘mefisto şamar oğlanı’ ile bir diyaloğa misafir ediyor, ve son olarak semih esmer, bizi is’e buluyor.

afro iki de kardeşi afro bir’den biraz daha büyük boyutlarda, sen daha iyi göresin diye, sevgili okur.

afro-2'de Biz Kimiz?

afro-2 geliyor!