gündemin, haber bültenlerinin, gazetelerin, son dakikaların
ve komploların sana verdiği yetkiye dayanarak uzaklaştığın her neyse ona doğru
gitme isteği, evet, aynı duyguların senden önceki fakat senden farklı olmayarak
belki, senden haberdar olmayıp seni de düşünen, ama yalan söylemek güzel
konuşmaktan kötüdür, sevgili okur, sana söyleyecek güzel yalanlar bulmaya
çalışmadık.
işimize değil içimizden geldiği gibi, dergi raflarını karpuz
sergisine benzettiğimiz günden beri, bir lükse büründük. yanacaksak birlikte
yanacağız. edebiyat gözlerin lüküsüdür.
kararsız adımlarının seni bıraktığı yerde ellerinin kaderine
yaslandığın bir akşam öncesi ‘şimdi hangi dergiyi alsam iyi gelir’ dediğinde,
bütün dergilerin bir anda aynılaşması kaçınılmazdır. afro, seni, sert bir giriş
karşılayacak. dikkat et. misafir ağırlamayı ve olmayı bilen yerdesin. şimdi dergiyi açtın.
sert kapağın ardında daha sert giriş’le karşıladık seni. sonra ilk şiir, arda
yasin van, dizelerine, kendinden kaçamayan bir adamı sakladı, bul onu, ‘hiç bilmediğin şeylere güler gibi / bir an için
senmişsin gibi’ derken. çevirdin sayfayı sevgili okur, bekir türker bir gerçeğe
davet ediyor seni, tv, ‘sana kaşımı çatıyorum bakmıyorlar yüzüme / konuşmaya
başlıyorum her gün kavga var evde’ diyor, evinde tv yoksa bu duruma uzaksındır
ama ‘evlat ancak öldüğünde devletten daha değerli / şimdi annem ağladığında
samimi mi değil mi ?’ dizesini gördüğünde gözlerinin yerinde duracağını
sanmıyorum, bekir, sorsunu cevapsız bırakmıyor aslında, ilerleyen sayfalarda,
kurt vonnegut’a ‘televizyon izliyorlardı, hazel’ın yanaklarından gözyaşı
akıyordu fakat nedenini çoktan unutmuştu’ dedirtiyor, sabret. sağda, nebiye arı,
‘onlarla şimdi’ başlığıyla , ötekinin en uzak halini sokmuş gözümüze ‘onlar
isimleri tarihe küçük harflerle asılan / onlar heykellerde bile yerleri oyulan’
diyerek ve ‘şimdi bana ne etiket vurursunuz bilemem’ deyip, tavrını da
esirgemeden. çevirdin sayfayı, hugo wiliams diyaliz koğuşu’ndan sesleniyor
orda, küçük bir dergi içinde uzun ama zahmetsiz bir şiirle ‘anımsamanın şoku /
bunun tedavi değilde bir tür sahte iyileşme olduğunu / bir anlığına
unutmuşluğunu’ diyor, biraz kendisi için hayır dua’sı ettirerek okutmayı
başarıyor, Allah ömür versin hugo’ya, acaba ne kadar canı kaldı. sevgili okur,
ben disiplinli bir incelemede olduğunu düşünmek istiyorum. ölümün önü öte bir
yaşamdır, geride kalan gençlikten bir kare, kerem eser ve gimnazyum. delilik
bir işte çıkılacak en yüksek mertebedir sevgili okur, şair akıldan
bahsettiğinde bu gelir aklıma.yine geldi. ‘kendi akımını gören suyun aklı
balıkla doluyor’ dendiğinde, gimnazyum’da.enes malikoğlu ‘wordün imkanlarını
kullanarak’, bir ‘bakış aşısı’ yapıyor, peşisıra, ‘bu bir aşk şiiri olacak’,
oluyor. Adem.Maksatsız. ismini okurken seni duraklatmış olabilir ve dikkatli
bakmanı kendisine, ‘küfür sevgilime’ şiirinde. belki otomatik kapıdan kitapçıya
girmeden sevgili okur, arkanda bıraktığın
kalabalığı ‘taşlaşan bir şehir azgınlığında kırardın’ ama kitaplara
kaçtın ve ‘benim sana meyyalimi duymayanlara / israfile boru çaldırasım var
sevgilim / bırakalım / sancısını günahına razı olmayanlar çeksin’ dedin,
kıyamet kopmadan önce afro’yu edinirsen geç kalmayabilirsin. dikkat! ‘brahma’ya
övgü!’ var, ‘dilimi sen kopardın brahma’ diyerek beni bir şiire bağladın Olgaç
Tuba ! bu bir uzak doğu şiiri sevgili okur, bırakma ‘ışık senden gelir, gülen
gözlerime bir korkuyu yerleştir Surya’, surya bize uzak sevgili okur, ellerimi
bırakma, hatırla, edebiyat gözlerin lüküsüdür dedim en başta. kitapçılar sıcak
olur sevgili okur, her anlamda, şimdi ne alakası var deme, ömer faruk özkılınç
‘a hesapsızca yaşama serseriliğine ayıp ediyorum / ya da ütülü gömlek
garanticiliğine’ diyor, ‘politika ve gömlek’ şiirinde, kitapçılar, sıcak, okur,
gündemden kaçtığın yerdesin, politikanın ve şiirin düğmelerini ilikledi
gözlerin ve şiir sahnesi, abdulkadir polat’ın ‘dekor’u ile tamamlanıyor. bir
şehrin başından geçeni saçlarında hissettiği kadarıyla kalemle düzeltme çabası
gibi duruyor dekor ‘gözlerin elime takılarak’ diyor, elindeki yanlış anahtarla
doğru kapıyı zorlamak da olabilir ‘kimsenin olmadığı yerlerde, yıldızlar
üzerinde’ yahut, kendisinden para isteyen dileyicinin profesyonel yokoluşunu
izlerken amatör bir ölüm kaldırır gözleri, doğru kelimeyi bulana kadar, şiirde
kraşendo etkisi, ‘üstelemedi, üstü başı eski’.
kanı hızlandıran şiirler yerini düz yazılara bırakıyor
artık, ufuk akbal, üç minör öykü, ‘fesleğenler’ , ‘sakin durmanın da bir sanat
olduğunu’, ve ‘özcanın parmakları’, ‘hepimizin içini daha da içine büken bir
hüzünle ağlamalı’ olduğunu…enes malikoğlu, Hayriye ünal’ı ağırlamaya devam
ediyor bu sayıda, onur akyıl ile ‘biri benim adımı kullanarak yazmış olabilir
bu şiirleri’ diyeceği bir de röportaj yapıyor. gösteri imkanı bulamayan
filmlere ışık yakan başka sinema röportajı yapılıyor imre tezel ile.kerem eser
ergin günçe’nin tanrı algısı’nı seçtiği dizelerle inceliyor.ezgi mermer türk
çizgilerinde İtalyan esintileri –bu bir moda yazısı değildir- , alt başlığıyla,
türk çizgi romanlarında İtalyan etkileri hakkında kıymetli bilgiler veriyor…
mert Erçetin ‘mobeni’ ile anımsadıkça unutmayı yeğlediğimiz
memnuniyetsizliklere götürüyor.murat hatip ise bizi ‘mezarlık gezmesi’ olur mu
demeyin, oluyormuş.ferdi amca ‘mefisto şamar oğlanı’ ile bir diyaloğa misafir
ediyor, ve son olarak semih esmer, bizi is’e buluyor.
afro iki de kardeşi afro bir’den biraz daha büyük
boyutlarda, sen daha iyi göresin diye, sevgili okur.
